Subir, i pujar, i seguir subiendo i no aturar-se, i necessito respirar pero dices que ahora no toca, que no es momento, però que importa si ho és o no, m'afogo, m'ofego, me ahogo, i un pie resbala i les mans llisquen, y créeme que yo quiero subir pero deixa que m'aturi un segon solo para ampliar mis fuerzas, m'ho agraïras, de verdad, deja que pueda y no quedi això en un voler...
Cap comentari:
Publica un comentari a l'entrada